رابطه‏ى حقوق و ادبيات را مى‏توان در دو جمله خلاصه كرد: فرهنگ هر ملتى با حقوق آن ملت آميخته است، و حقوق هر ملت نيز به فرهنگ آن ملت بستگى دارد. ادبيات نگرشى مختص به خود نسبت به زندگى اجتماعى، حكومت، كشمكش‏هاى بشريت و عدالت، يعنى نسبت به مسائل بزرگ حقوقى دارد. و اين نگرش را به هزاران طريق مى‏تواند بيان كند. ادبيات، در قالب داستان، مى‏تواند كارى كند كه حقوق و عدالت به حيات‏شان ادامه دهند، مورد علاقه قرار گيرند، نسبت به آن دو شك و ترديد ايجاد شود، و در برابر آن طغيان كنند. ادبيات مى‏تواند از مجراى حقوق و عدالت، به رؤيا پر و بال دهد، محافظه‏كارى يا گام زدن فراتر از محدوده‏ى تنگ هستىِ خود را تشويق كند. ادبيات مى‏تواند ادعانامه باشد، دفاعيه باشد، خيال‏پردازى‏هاى افسون‏كننده‏اى باشد. در اين كتاب، قطعاتى از آثار بيست و چهار شاعر، نويسنده، و نمايش‏نامه‏نويس كه نوشته‏هاى آن‏ها با حقوق ارتباط دارد، از يونان باستان، از اشيل و سوفوكل تا عصر حاضر و نويسندگانى چون كافكا و مالرو آمده است، تا خواننده را با انديشه‏هاى حقوقىِ مطرح‏شده در اين آثار آشنا سازند.