«رنو 5» داستانِ داستان‌هايي است که بر ما گذشته. داستان‌هايي که ريشه در گذشته و شکل زندگي ما در دهه‌هاي اخير دارند، داستان‌هايي درهم تنيده با خلق‌وخو و فرهنگ ايراني. «رنو 5» راوي گذشته‌اي است که هيچ‌وقت از ما نخواهد گذشت... «بعضي نگاه‌ها منتظرند. اين را من بعد از مدت‌ها فهميدم. آدم‌ها در نگاه‌شان به بقيه مي‌گويند که منتظر چيزي هستند. چيزي که مثل الان آني نيست. چيزي که نمي‌گذرد. چيزي که تا ابد هست. چيزي که نام ندارد و فقط آن آدم مي‌داند که دنبال چه چيزي را گرفته...» (پشت جلد کتاب)