"وقتي رؤيايم را براي روان‌شناس نيست‌درجهانم تعريف كردم، او قانع‌ام كرد كه خوابم هيچ ارتباطي با آرزوي لوكوموتيوران‌شدنم نداشته. من فقط تصوير ذهني استيصالم از چيره‌شدن به انزوايي را كه مدتي است دچارش شده‌ام ديده بودم. قطار، و به‌خصوص آن لوكوموتيو بخار پيچيده، نماد جامعه‌اي دست‌نيافتني است به‌رغم اين‌كه به‌طرز مأيوس‌كننده‌اي قديمي و ازمدافتاده است، اما درخشنده و جذاب است..." (از متن كتاب)