"سخنان بسياري پيرامون دليل جايگاه ويژه‌ي حافظ در جامعه‌ي امروز ايران مي‌شنويم. يكي از دلايلي كه اين جايگاهِ خاص را به‌عنوان محبوب‌ترين شاعر ايران به او مي‌بخشد آمادگيِ غزل‌هايش براي واكنش‌هاي سازگار با معيارهاي نقد مدرن در فرهنگ‌هاي غربي است. از اين منظر است كه با نخستين گام در آشنايي با برخي از خصلت‌هاي مدرنيسم، از ميان تمام شاعران فارسي‌زبان، به حافظ برمي‌خوريم [...]. "برخورد حافظ با زبان برخوردي 'مدرن' است. به عبارت ديگر، ويژگي‌هاي غزل حافظ از نگاهي به زبان برمي‌خيزد كه به طرز شگفتي‌آوري با داده‌هاي متكي بر تازه‌ترين دگرگوني‌هاي زبان‌شناسيِ امروز هم‌خواني دارد. اين خود زاويه‌ي ديگري است كه حافظ را در جايگاه شاعري 'مدرن'، به معناي امروزيِ واژه، مي‌نشاند. "گفتار مدرنيسم‌ـ‌حافظ جنبه‌ي ديگري از حضور حافظ را، بي‌آن‌كه از او يا غزل‌هايش سخني در ميان باشد، در فرهنگ‌هاي غربي بررسي مي‌كند [...]. "اما سخن مورد بحث ما در گفتار نخست از اين احتمال پرده برمي‌گيرد كه ممكن است نخستين برخورد تأثيرگذار شعر حافظ با فرهنگ اروپا، به‌ويژه ادبيات ايتاليا، زماني پيش آمده باشد كه خود حافظ هنوز زنده بوده است!" (از پيش‌گفتار كتاب)