همه‌ي مصيبت‌ها از روزي شروع شد كه آن پرنده ناگهان از پنجره‌ي باز وارد خانه شد . پر كشيد و روي شانه رودي نشست. زندگي‌ام را جهنم كرد. اين‌ها را بعد فهميدم.دكتر مي‌گويد يكي از راه‌هاي بهبودي اين است كه ماجرا را مو به مو براي كسي تعريف كنم يا شرح آن را به تفضيل بنويسم. مي‌گويد كه بايد از خانه بيرون بروم. درست يادم نمي‌آيد كه از كي خانه‌نشين شده‌ام. به دكتر مي‌گويم بنشينم بنويسم چطور است؟ مي‌گويد بهتر از اين نمي‌شود. مي‌پرسم فايده‌اش چيست؟ مي‌گويد حرف زدن آدم را درمان مي‌كند. اصلا مرور كردن خودش نوعي دوا و دارو است. اما چطور و چگونه بنويسم كه انتقال آن‌همه تشويش، اضطراب و خاطره‌هاي سياه ممكن شود؟