واقعيتي است كه جريان‌هاي علوم اجتماعي در ايران تا اندازه‌ي قابل‌توجهي تحت تأثير آثاري اند كه به فارسي ترجمه شده‌اند. متاسفانه، در چند دهه‌ي گذشته علاوه برآن‌كه پژوهش تطبيقي‌ـ‌‌تاريخي در ايران مهجور بوده، در عرصه‌ي ترجمه نيز توجهي به روش‌هاي غيرپيمايشي پژوهش اجتماعي از جمله پژوهش تطبيقي‌ـ‌تاريخي نشده يا ميزان توجه به آن ناچيز بوده است. برخي كتب حتي مهم در زمينه‌ي روش تحقيق كيفي در يك دهه‌ي گذشته به فارسي ترجمه شده‌اند و در كنار رشد رشته‌هايي نظير مطالعات فرهنگي و جامعه‌شناسي فرهنگ، در دانشكده‌هاي علوم اجتماعي، اقبال به اين روش‌ها نيز گسترش يافته است. اما روش تطبيقي و پژوهش تطبيقي‌ـ‌تاريخي داستان ديگري دارد. (از مقدمه‌ي مترجم)