مونو‌نو‌که (رمز چيزها) مجموعه‌اي است از هفده داستان بسيار کوتاه ژاپني، که با زنان شروع مي‌شوند، از جوان‌ترين تا پيرترين؛ با حيوانات و ديگر گونه‌هاي نيروها و موجود‌ ـ‌چيزها ادامه پيدا مي‌کند؛ و با پيرمرد کوچکي به پايان مي‌رسد. مونونوکه وردخواني جادويي است که ترس‌هاي باستاني بشر را از غرايب و ناشناخته‌ها، از تاريکي شب و خطرات ناديده‌اي احضار مي‌کند که حتي در سايه‌هاي روز کمين مي‌کنند. بي‌واسطه‌گي موحش هفده احضار موجود ماوراي‌طبيعي ژاپني با کلمات و تصاوير اين کتاب، بسيار ژرف‌تر از بازنويسي‌هاي زبردستانه‌ي داستان‌هاي ارواح ژاپني به دست لافکاديو هرن، ما را در دنياي مکنون فرو مي‌برد. در دل کتاب، نقاشي‌خط‌هاي جذاب هنرمند‌ـ‌کيمياگر جوان ژاپني، آکه‌جي سوميوشي، حاوي کل معماي قصه‌هاي تنيده در تاروپود نقاشي‌خط‌هاست. آکه‌جي از ابتدايي‌ترين گونه‌هاي خط، انديشه‌نگارهاي چيني‌ـ‌ژاپني، بهره مي‌گيرد، اما آن‌ها را با چنان خاصيت حزن‌آلودي آغشته مي‌سازد که از خاستگاه مغلق‌شان برمي‌کند و به هنري نمادين با جذبه‌ي جهاني تبديل‌شان مي‌کند. و با اين حال، اصلي‌ترين کارکرد انتقال معناي‌شان هم هيچ‌گاه از دست نمي‌رود، چرا که آکه‌جي با آن‌ها به دشوارترين نوع هنر دست مي‌يابد: تصويري که رمزوراز و شور و شگفتي منتقل مي‌کند نه حادثه. انديشه‌نگارها به شکل‌هاي سنتي خود هم ارائه مي‌شوند تا بيننده بتواند از پي‌جويي استحاله‌ي جالب‌توجه آن‌ها در هنر آکه‌جي لذت ببرد.