انقلاب مارتين هايدگر، فيلسوف و انديشه‏ور بلندآوازه‏ي آلماني، در فلسفه، که گستره‏ي پهناوري از نحله‏هاي فکري و فلسفي گوناگوني چون پديدارشناسي و اگزيستانسياليسم (سارتر)، هرمنوتيک (گادامر)، پساساختارگرايي و پسامدرنيسم (فوکو و دريدا) روان‏کاوي (لکان)، تاريخ (ئي. پي. تامپسون) و... را دربر مي‏گيرد، همواره زيرسايه‏ي سنگين و مرگ‌بارِ همکاري او با ارتجاع فاشيستي حزب نازي قرار داشته است و بسياري کسان بر آن‏اند که به هيچ روي نمي‏توان فلسفه و کار‌و‌بار فکري او را از کردار سياسي و گرايش او به نازيسم جدا کرد. با اين همه، تأثير شگرف و ديرپاي فلسفه‏ي هايدگر بر سير انديشه‏ي سده‏ي بيستم، و درست تا همين امروز، چنان فراخ بوده است که شناخت انديشه‏ي او را ناگزير مي‏سازد.