«آثاري در اين مجموعه است كه من 57 سال پيش نوشته‌ام و اكنون كار شخص ديگري به نظرم مي‌آيد. نظرات من، از زماني كه درباره فلسفه شروع به نوشتن كردم، دربارة بسياري از امور تغييرات مكرر پذيرفته است. كساني هستند كه اين‌گونه تغييرات را در فلسفه، هر چند در علم، سزاوار نكوهش مي‌دانند. اين امر، به نظر من، ناشي از سنتي است كه فلسفه را بيشتر با يزدان‌شناسي همسان مي‌داند تا با علم. من به سهم خود، يك نظام نامتغير آموزه‌هاي فلسفي را ملاك ركود فكري تلقي مي‌كنم. آدم دورانديشي با روحية علمي هرگز مدعي آن نخواهد بود كه عقايد فعلي‌اش يكسره درست است، هر چند كه ممكن است خود را با اين انديشه تسلي بدهد كه باورهاي قبلي‌اش شايد يكسره باطل نبوده‌اند. ... جهاني كه من در آن زيسته‌ام جهاني بود كه به سرعت تغيير مي‌يافت. اين تغييرها از لحاظي چنان بود كه با فراغ بال مي‌پذيرفتم، اما از لحاظ ديگر به گونه‌اي بود كه فقط به واسطة زباني برگرفته از درام تراژيك مي‌توانستم با آن همراهي كنم. ... من نمي‌توانم به حقايق «مقدس» معتقد باشم. هر آن‌چه را كه كسي حقيقت مي‌شمارد، بايد بتواند، بدون دم و دستگاه تطهير روز يكشنبه، انتقال دهد. به همين سبب، خوشحال‌ام كه ويراستاران در اين كتاب مطالبي را نيز گنجانده‌اند كه شايد عاري از «طنطنه و جديت متعال» به نظر آيد.» «... اين مجلد كوششي است براي ارائه مقالات روشن‌گري به قلم برتراند راسل از سال 1903، كه مقاله تحسين شده «ستايش انسان آزاد» را نوشت، تا 1959، كه مقاله مرجع‌اش «جهان ذهني گسترنده» را نگاشت. مقاله‌ها به خاطر سهمي كه در زمان نگارش خود در پيش‌برد تفكر داشته‌اند برگزيده شده‌اند. چنان كه خود راسل مي‌گويد: «هيچ‌گاه شرمسار نيستم كه نظراتم تغيير يافته است. كدام فيزيك‌دان كه در 1900 فعال بوده است مي‌تواند اين تصور گزافه را به خود راه دهد كه نظراتش تغييري نكرده است؟»