"در كشور ما هيچ‌چيز به اندازه‌ي زبان فارسي اهميت ندارد. اهميت آن در اين است كه ما شب و روز به آن تكلم مي‌كنيم. هرچه مي‌آموزيم و آموخته‌ايم به اين زبان است. هرچه را به ديگران منتقل مي‌كنيم و هرچه را از سرزمين‌ها و زبان‌هاي ديگر مي‌گيريم باز از راه همين زبان مي‌گذرد... . "اين زبان از زمان يعقوب ليس، يعني از زماني كه رويگر سيستاني در واكنش به عربي‌سرودن شعراي ايراني گفت: "چيزي كه من اندر نيابم چرا بايد گفت" زبان نوشتار سراسر ايران شد... . "گمان ندارم زبان فارسي در طول اين عمر هزاروچندساله‌ي خود، از زمان ساسانيان تا پيش از ورود به دوران جديد، وارد مباحثي از اين دست شده باشد كه آيا خطري آن را تهديد مي‌كند يا نه، ... اين مباحث از زماني آغاز شد كه فارسي‌زبانان با دنياي غرب آشنايي يافتند و علم و تكنولوژي و فرهنگ غرب به‌مثابه آواري بر سر آن‌ها فرود آمد... . به غير از زبان، بحث تغيير خط هم در آن دوره‌ي هزاروچندساله هرگز مطرح نبوده است... . "كتاب حاضر شامل پنج گفت‌وگو است [با پرويز ناتل خانلري، محمدرضا باطني، آكادميسين غفوروف و محمد جان شكوري بخارائي]. گفت‌وگوهايي كه موضوع‌شان همين تهديدهايي است كه احتمالاً زبان فارسي با آن‌ها روبه‌روست. اين گفت‌وگوها از يك‌سو نشان‌دهنده‌ي آن است كه اين‌گونه ترس‌و‌بيم‌ها نزد زبان‌شناسان و دانشمنداني كه با زبان فارسي سروكار داشته‌اند محلي از اعراب ندارد. از سوي ديگر اين گفت‌وگوها نشان مي‌دهد كه زبان فارسي در صدسال اخير چندان هم بي‌خطر نزيسته است." (از يادداشت گردآورنده)