اين كتاب دستور زبان فارسي نيست، بلكه سخني درباره‌ي دستور زبان است. در اين كتاب نويسنده كوشيده است تا شالوده‌هاي نظري و فلسفيِ دستور و دستورنويسي را براي خواننده روشن كند و تا آن‌جا كه ممكن است او را در جايگاهي قرار دهد كه بتواند در پهنه‌ي افقي گسترده‌تر و با بينشي علمي‌تر به بحث‌ها و كشمكش‌هاي دستوري نگاه كند. اين كتاب مي‌كوشد تا ملاك‌هايي به دست خواننده دهد تا خود بتواند درباره‌ي دستور زبان‌هاي موجود داوري كند. در اين راستا، مؤلف نخست از تاريخچه‌ي دستورنويسي در غرب و دستورنويسي براي زبان فارسي سخن مي‌گويد، سپس معايب اين نوع دستورنويسي را برمي‌شمارد، و آن‌گاه مي‌كوشد با زباني ساده و روشن خطوط اصليِ دستور زبان ساختاري و دستور گشتاري ـ زايشي را توضيح دهد.