«مي‌خواستم داستان زني آلماني را در اواخر چهل‌سالگي بازگويم كه بارِ تاريخ را از 1922 تا 1970 به دوش دارد». هاينريش بُل در اين رمان، فساد اخلاقي و حرص به مال‌اندوزي را در همه‌ي شئون جامعه مي‌بيند و با طنزي سراسر انساني همه‌ي جوانب آن را مي‌شكافد و نمايش مي‌دهد؛ مقام و مرتبه‌ي اجتماعي، ثروت و جايگاه سياسي، درجات علمي و دانشگاهي منهاي انسان‌دوستي را به باد تمسخر مي‌گيرد، و از رياكاري و تظاهر به تقوا و پاكدامنيِ در عينِ تردامني پرده برمي‌دارد. سيماي زني در ميان جمع را برخي برجسته‌ترين اثر هاينريش بُل دانسته‌اند. آكادمي سوئد نيز به هنگام دادن جايزه‌ي نوبل به او، اين كتاب را جامعِ آثار او ناميده است.