مطالعه‌ي سِير تحول نهاد زندان پيوندي را ميان دو علمِ جامعه‌شناسي و تاريخ ممکن مي‌کند. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با نگاهي تبارشناسانه به تاريخچه‌ي اين نهاد در ايران، از قلعه و بندي‌خانه‌ تا انبار و محبس، گسست‌هاي ميان زندانِ مدرن و پيشامدرن برجسته شود. در همين حال، صورت‌بندي کنش‌ها در بستر ساختار زندان با توجه به نظريه‌ي ساخت‌يابي آنتوني گيدنز مورد تحليل قرار گرفته است. کتاب پيشِ رو تحولات زندان‌هاي ايران را، در دوره‌ي مشروطه و پهلوي اول، با مرور مجموعه‌ي متنوعي از منابع ادبي، اسناد رسمي دولتي، تاريخ شفاهي و ... برمي‌رسد، امّا مي‌کوشد نگاه انتقادي خود را نيز در اين ميانه حفظ کند.