ژان وال، فيلسوف فرانسوي و استاد فلسفه‌ي دانشگاه سوربن كه در طول حيات خود حدود شست سال به تدريس پرداخت، آثار زيادي را از خود به جاي گذاشته است كه برخي از آنها نيز به فارسي ترجمه شده‌اند. در اين كتاب وال با تمركز بر روي انديشه‌ي گئورگ ويلهلم فردريش هگل، فيلسوف شهير آلماني، به كنكاش در خصوص ايده هاي اين فيلسوف بزرگ تاريخ فلسفه و رابطه‌ي آن‌ها با مضاميني چون يهوديت، مسيحيت، آگاهي و تاريخ مي‌پردازد. در قسمتي از كتاب مي‌خوانيم: و مي‌دانيم كه هيچ يك از لحظات تاريخ از نظر هگل به اندازه‌ي لحظه‌اي كه وي مي‌زيست به عميق‌ترين نوميدي‌ها و در عين حال به آن چيزي كه در انجيل جاودانه نازل شده است نزديك نبوده است؛ خبر خوش فقط در بزرگترين مصائب به گوش آدمي مي‌رسد. و خصلت مطلق، خصلت بسته‌ي فلسفه‌ي هگلي با تفكر بسيار روشني در باره‌ي لحظه اي از تاريخ كه اين فلسفه در آن جاي دارد، همراه است. به خصوص كه از نظر وي نسبت موجود ميان تمامي چيزها سبب مي‌شود كه اين چيزها هم در همه‌ي علوم به‌ اصطلاح بيان شوند و هم اين‌كه همه در واقع بيانگر مشيِ حركتِ فكرتِ اخلاقي باشند. فلسفه‌ي هگل را در حولي سال 1803 مي‌توان نوعي اخلاق‌گرايي تاريخي ناميد.