هند از قديمالايام مأمن اديبان و شاعران و دانشمندان ايراني بود كه در دورانهاي بلا و سختي از چنگ اشغالگران خونخوار يا شاهان خودكامه ميگريختند و به آن كشور پناه ميبردند. از همين طريق بود كه زبان و ادب فارسي به شبهقاره نفوذ كرد و براي مدتهاي طولاني زبان رسمي آنجا شد.
همة ايرانيها تاجمحل را ميشناسند و به اينكه آن جواهر زيبا و فريبندة معماري محصول ذوق و صنعت معماري ايران است و به ياد ملكههاي ايرانيتبار ساخته شده است، به خود ميبالند. اما شايد بعضي از ايرانيها ندانند كه نه تاجمحل اولين بناي يادبود ساختة ذوق و معماري ايرانيها در هند بود، و نه ممتازمحل مدفن همسر محبوب شاهجهان نخستين شاهبانوي ايرانيتباري بود كه بر قلب امپراتور حكم ميراند. آن بناي فاخر كه يكي از زيباترين و عاليترين نمونههاي معماري ايراني - اسلامي است به ياد او ساخته شد و آرامگاه ابدي زوج امپراتوري گرديد.
قبل از شاهجهان و ممتازمحل، امپراتور جهانگير، پدر شاهجهان، و نورجهان همسر محبوب امپراتور سرگذشتي همانند داشتند. عشق و دلدادگي آنها زبانزد همگان بود.
در همين راستا، به روابط ايران و هند در سلطنت شاهعباس در زمانة اوج شكوفايي ايران در عهد صفويه اشاره ميشود و مكاتبات جهانگير و شاه عباس، كه به راستي نمونهاي برجسته از نامهنگاريهاي ظريف ديپلماتيك در تاريخ ديپلماسي محسوب ميشود، به نظر خوانندگان ميسد.
نويسنده
|
مسعود رفيع
|
قطع
|
رقعي
|
نوع جلد
|
شوميز
|
زبان
|
فارسي
|
تعداد صفحات
|
168
|
سال انتشار
|
1392
|
نوبت چاپ
|
1
|
ابعاد
|
* *
|
وزن
|
200
|