شكل خاص جهانى شدن كه امروزه مدرنيته را متزلزل و دگرگون مى‏كند، آخرين مرحله در تاريخى طولانى است و پديده‏ى جديدى به شمار نمى‏رود. گسترش اوليه‏ى امپراتورى‏هاى دريايىِ اروپايى در سده‏ى پانزدهم، كشف دنياهاى تازه، برخورد با اقوام و امپراتورهاى تازه‏اى كه تفاوت بسيار با اروپا داشتند، گره زدنِ سرنوشتِ آن‏ها به توسعه‏ى پوياى اروپا از طريق تجارت، استيلا و استعمار سرفصل‏هاى مهمِ شكل‏گيرىِ جوامع مدرن و عصر مدرن بودند. استوارت هال در اين نوشته نشان مى‏دهد كه يكپارچگى تدريجىِ اروپاى غربى، خيزِ آن به سوى رشد اقتصادىِ پايدار، ظهور نظام قدرت‏مندِ دولت ـ ملت‏ها، و ساير ويژگى‏هاى صورت‏بندىِ جوامعِ مدرن امرى صرفا "درونى" نبوده است، بلكه شرايطِ وجودىِ "بيرونى" و جهانى نيز داشته است. به‏علاوه، او در اين نوشته، چگونگىِ شكل‏گيرىِ هويت اروپايى و گفتمان‏هاى "خود" و "ديگرى" را نيز تحليل مى‏كند، گفتمان‏هايى كه غرب به كمك آن‏ها خود را بازنمايى كرد و تفاوت خود را از "بقيه" تجسم بخشيد؛ وى همچنين نشان مى‏دهد كه چگونه اين تصاويرِ "غرب" و "بقيه" در گفتمان‏هاى امروزينِ نژاد و قوميت پديدار مى‏شوند، و اين در زمانه‏اى رخ مى‏دهد كه "ديگرى" به تدريج "مركزيتِ" غرب را زير سؤال مى‏برد و با آن به مخالفت برمى‏خيزد.