"پيش‌گفتار هگل بر كتاب پديدارشناسي جان ديباچه‌اي‌ نيست كه مؤلفان به رسم معمول، پيش از ورود به متن، بر آثار خود مي‌نويسند. اين پيش‌گفتار در تاريخ فلسفه‌ي‌ پس از هگل جاي ويژه‌ي‌ خود را دارد ... پيش‌گفتار از متنِ پديدارشناسي جان جدا نيست، بلكه بيان فشرده‌اي‌ است از آهنگِ حركتِ متنِ پديدارشناسي جان در نواختي ديگر". ژان هيپوليت، مترجم فرانسوي اين كتاب، درباره‌ي‌ اهميت فلسفيِ آن مي‌نويسد: "پيش‌گفتاري كه همه‌ي‌ مفسران هگل با ستايش از آن ياد كرده‌اند و آن‌را نبوغ‌آساترين و روشن بينانه‌ترين متن هگل در باب طرح فلسفي دانسته‌اند...".