آريل دورفمن، نويسنده‌ي شيليايي، در اين كتاب از اعتماد سخن مي‌گويد، اما اعتماد را از تعليقي فراگير مي‌آكند تا سبك اثر نيز ما را درگير حس اعتماد و بي‌اعتمادي كرده باشد. خواننده نمي‌داند چه كسي حرف درست را مي‌زند و ماهيت واقعي افرادي كه در داستان حضور دارند چيست. در خلال گفت و گوها نفسِ موضوعِ اعتماد هم مطرح مي‌شود و اين پرسش را در ذهن خواننده مي‌پروراند كه ما چگونه در موقعيت‌هاي حساس و خطير مي‌توانيم اعتماد كنيم.