اين كتاب سعي در نشان دادن دقيق تبييني تاريخي دارد كه تكامل سرمايه‌داري جهاني، از تكوين انحصارهاي چندقطبي تا ابعاد مختلف بحران كنوني اقتصاد جهاني، از كشورهاي سرمايه‌داري پيشرفته تا اقتصادهاي نوظهور و به‌ويژه سرمايه‌داري دولتي در چين، را در بر مي‌گيرد. از دهه 1970 تا امروز، انحصارات اقتصادي به دنبال كاهش سودآوري سرمايه‌گذاري در توليد، به سوداگري مالي روي آورده‌اند. ايجاد روبناي عظيم مالي استوار بر زيربناي درگير ركود ممتد به حباب‌هاي مالي متعددي انجاميده كه تركيدن يكي تركيدن سلسله‌وار ديگر حباب‌ها را به دنبال داشته است؛ بدين‌سان، نتيجة تركيدن آخرين آن‌ها را در بحران 2007-2009 تجربه كرديم و شاهد بوديم كه تنها كمك‌هاي تريليون دلاري دولت‌هاي سرمايه‌داري ــ البته به هزينة مردم ــ بود كه مؤسسات ورشكسته را از انهدام نجات داد. انحصارهاي چندمليتي، تحت نظام تجارت آزاد ــ كه حركت سرمايه را آزاد ولي به انحاي مختلف بر سر حركت نيروي كار سدها و موانعي ايجاد كرده است ــ در جست‌وجوي سرمايه‌گذاري سودآور، به صدور سرمايه به كشورهاي جنوبي جهان پرداختند، تا ضمن اجتناب از قوانين كار، يعني دست‌آورد ساليان مبارزة كارگري در كشورهاي شمالي جهان، كارگران جنوبي جهان را در غيرانساني‌ترين شرايط كار مورد بهره‌كشي قرار دهند.