يكي از پيامدهاي بحران بين‌المللي بدهي‌ها در اوايل دهه‌ي 80 ميلادي تشديد بحران در سطوح اقتصاد كلان در كشورهاي توسعه‌نيافته بود. در واكنش به اين بحران، منابع تأمين مالي برون‌مرزي هم كاهش يافت كه به نوبه‌ي خود به صورت كاهش چشمگير در سرمايه‌گذاري متجلي شد. بررسي گوشه‌هايي از اين تحولات موضوع مقاله‌هايي است كه در اين مجموعه گردآوري شده‌اند. مقاله‌هاي اين مجموعه مضمون واحد و مشتركي دارند و در همه‌ي آن‌ها سخن از ستم‌گري و اهانت است به انسان و انسانيت در دهه‌هاي پاياني قرن بيستم كه در پوشش فريبنده‌ي كوشش براي توسعه و رفاه از جانب سازمان‌ها و نهادهاي «مستقلِ» بين‌المللي بر اين جوامع تحميل شده و هنوز مي‌شود. براي تجهيز قوايي كه بايد براي رسيدن به توسعه‌اي انسان‌سالار، طبيعت‌دوست و آينده‌ساز تجهيز شود، آگاهي به اين تجربه‌ها امري ضروري است.