"دانش اقتصاد كنوني از خيلي جهات در دنيايي جدا از واقعيت‌ها و نيازها زندگي مي‌كند؛ واقعيت‌هايي كه از سويي بيان‌گر دردها، محروميت‌هاي مادي و تبعيض‌ها و از سوي ديگر، ريخت‌وپاش‌هاي حيرت‌آور و ضايعات تأسف‌بار منابع است. ]...[ اين كتاب به چالش‌هاي اساسي در روش‌شناسي اقتصاد مي‌پردازد. اين چالش‌ها ريشه در بيش‌هاي فلسفي وسمت‌وسوي طبقاتي و ايدئولوژيك دارند. اقتصاددانان ليبرال كلاسيك، نوليبرال، كينزي، ساختارگرا، كاركردگرا، كردارگرا و راديكال، بر سر اين‌كه واقعيت را چگونه توضيح مي‌دهند و چگونه چاره‌انديشي مي‌كنند، با يك‌ديگر متفاوت‌اند. هر چه هست، اقتصاد نوكلاسيكي و اقتصاد نوليبرال، كه به‌ويژه در دو دهه‌ي اخير زير فشار نظريه‌سازان بانك جهاني و صندوق بين‌المللي پول و هم‌سو با سرمايه‌هاي بزرگِ جهاني‌شده گسترش يافته و خود را به روش‌هاي ترديدناپذير و رسمي تبديل كرده‌اند، نه‌تنها نتوانستند فقر و بي‌عدالتي و عقب‌ماندگي ــ‌اين بزرگ‌ترين ‌هدف‌هاي اقتصاد‌ــ را بزدايند، بلكه در انتقال منابع از مكان‌هاي محروم و زير سلطه به سرزمين‌هاي مركزي، با اسفاده از اقتصاد، سياست و ارتش‌هاي مسلط نيز ايفاي نقش كردند. اين وظيفه از طريق قبولاندن نظم عادلانه‌ي مسلط بر اين جهان به‌مثابه علم، و نفي اقتصاد مبتني بر مداخله و اراده، و نيز ناديده‌گرفتن تضادهاي اجتماعي و پويش‌هاي تاريخي، انجام شد." (از پيش‌گفتار كتاب)