علي‌اصغر حكمت خود بر سرآغاز كتاب چنين مي‌گويد كه "در اواسط سال 1317 شمسي كه از خدمت ديوان فراغتي روي داد، و خاطر را در فضاي فرح‌افزاي شيراز آرمشي حاصل گرديد، بر آن سر شد كه دنباله‌ي ترجمه‌هاي قطعات شكسپير را از نو در پيش گيرد و در اين خدمت ادبي كه چند سال? متوقف مانده و مشاغل دولتي مانع از انجام آن بود گامي ديگر بردارد. پس عشقنامه‌ي رومئو و ژوليت را كه نه‌تنها در آثار شاعر انگليسي، بلكه در ادبيات جهان مقامي بلند و شهرتي به‌سزا دارد برگزيد، و چون اين افسانه در عداد بهترين و شيواترين داستان‌ها و درام‌هاي آن استاد سخن‌سنج است و بر ديگر حكايات وي از لحاظ رقت معاني و دقت احساسات و لطف كلام و عمق افكار برتري دارد، در ترجمه‌ي آن فرصت از دست نداد و آن را به همان نهج و سبك ديرين كه ديگر حكايات شكسپير را تحرير نموده به قالب زبان پارسي درآورد ... . "مطالعه‌ي آن مثنوي مرا به كمال شباهتي كه بين اين دو عشقنامه ديده مي‌شود متوجه ساخت، و اين شباهت مرا مفتون نمود و بر آن شد كه مقالتي در وجوه توافق و اختلاف كه ميان اين دو داستان سوزناك موجود است بنگارد. پس فصلي در مقايسه‌ي آن دو حكايت بر آن ترجمه بيفزود، و نيز داستان فتان ليلي و مجنون، كه به زبان شاعري ساحر وصف شده و دل از خواننده مي‌ربايد، مرا بر اين خيال افكند كه از تاريخ اين افسانه و پيدايش آن در ممالك مشرق‌زمين، و سپس سيري كه در ادبيات زبان فارسي نموده است، تا به‌جا?? كه نام اين دو تن، رمزي از فناي مطلق در وادي عشق شده است، مطالعتي نمايد. پس فصلي ديگر در اين باب به رشته‌ي تحرير درآورد ... و روي هم رفته، ترجمه‌ي قصه‌ي كوتاه رومئو و ژوليت كه با داستان ليلي و مجنون آميخته شد به درازا كشيد ... ."