دقيق نيست بگوييم تصوير سينماتوگرافيك در زمان حال است. آنچه تصوير «بازنمايى» مىكند در زمان حال است، ولى نه خود تصوير، زيرا در سينما، همچنان كه در نقاشى، خود تصوير همواره از آنچه بازنمايى مى‌كند متمايز است. خود تصوير نظامى است از روابط زمانى، كه زمان حال متغير تنها يكى از نتيجه‌هاى آن است. فكر مى‌كنم تاركُفسكى نيز همين مسئله را مد نظر داشت وقتى تمايز ميان تدوين و نما را به چالش كشيد و سينما را به منزله‌ى «فشار زمان» در يك نما تعريف كرد. (از متن صفحه 20 تا 21)