نام ديگر دوزخ با الهام از اساطير ايران و جهان سروده شده است. نيايش آغاز منظومه به شيوه‌ي شعراي يونان به صورت خطابه‌ي سراينده به درگاه الاهگان شعر است. و خود منظومه از آن‌جا آغاز مي‌شود كه خواهري جسد برادر جنگجوي خود را بر آتش مقدس مي‌نهد و او را به كمك اوراد زنده مي‌كند تا شرح سفر خود را باز گويد: اسطوره‌ها و تاريخ يك‌بار ديگر جان مي‌گيرند. اين منظومه شرح هبوط و عرفات انسان معاصر است. سفري به تاريخ و اسطوره و بازگويي عشق و مرگ و جنگ و حيات به روايت سواري مرده كه مي‌تواند انسان مجسم همه‌ي قرون حيات بشر باشد.