آمارتيا سن (متولد 1933، بنگال) خوش‌بختانه در ايران به‌اندازه‌ي كافي شناخته شده است. اين استاد و نويسنده‌ي برجسته‌ي علوم اجتماعي كه به تدريس در دانشگاه دهلي اشتغال داشت، به دعوت دانشگاه هاروارد به امريكا رفت و از آن زمان تاكنون در آن دانشگاه و دانشگاه آكسفورد و كيمبريج انگلستان به تدريس و تحقيق مشغول است. وي در سال 1998 تا 2004 رياست ترينيتي كالج دانشگاه كيمبريج را به عهده داشت. سن كه جايزه نوبل اقتصاد "به‌خاطر تلاش‌ها و مشاركت‌هايش در اقتصاد رفاه" به او تعلق گرفت، داراي چندين كتاب معتبر از جمله انتخاب عمومي و رفاه اجتماعي، فقر و قحطي، توسعه به‌مثابه آزادي، هويت و خشونت، و ده‌ها مقاله‌ي علمي است، كه به پاره‌اي از آن‌ها در كتاب حاضر اشاره شده است. سازمان ملل متحد بر مبناي نظريه‌ي سن بود كه از 1990 شروع به انتشار گزارش‌هاي شاخص توسعه‌ي انساني كرده است كه در آن‌ها، علاوه بر درآمد سرانه، عوامل ديگري نظير وضعيت بهداشتي و آموزش و برابري فرصت‌ها نيز براي اندازه‌گيري ميزان رفاه افراد و جوامع مورد سنجش قرار مي‌گيرد. رابرت سولوو (برنده‌ي جايزه‌ي نوبل اقتصاد در 1987)، سِن را "وجدان حرفه‌ي اقتصاد" خوانده است. در كتاب حاضر، سِن نظريه‌ي عدالت جان راولز، مهم‌ترين نظريه‌پرداز عدالت در قرن بيستم و همكار نزديك خود، را نقادانه بررسي كرده و يكي از مهم‌ترين آثار را در حوزه‌ي عدالت اجتماعي پديد آورده است.