در اين کتاب، تجربه‌ي انقلاب‌هاي قرن بيستم در کشورهاي روسيه، آلمان، چين، ويتنام، کوبا و نيکاراگوئه بازخواني و در پرتو پيروزي‌ها و شکست‌هايي که در تاريخ انقلاب‌هاي سوسياليستي در قرن بيستم شاهد بوديم بر اهميت و اولويت انقلاب اجتماعي به‌موازات انقلاب سياسي تأکيد مي‌شود. اين درک هم‌راستا با ديدگاهي است که آنتونيو گرامشي هوشيارانه نزديک به يک‌صد سال پيش در مقاله‌ي کوتاه خود تحت عنوان "دو انقلاب" مطرح و در آن اشاره کرد که گذار به سوسياليسم بايد در دو عرصه‌ي جداگانه اما به‌هم‌پيوسته، يعني دولت و اقتصاد رخ دهد. اشاره‌ي گرامشي بر اين است که بخش قابل‌توجهي از آن‌چه ما انقلاب مي‌ناميم، در واقع مقدم بر کسب قدرت سياسي صورت مي‌گيرد. به عبارت ديگر، کسب تدريجي قدرت اجتماعي مقدم بر دولت‌مداري است.