در سال‌هاي اخير ادبيات جامعه‌شناسي سياسي به‌طور عام و ادبيات گذار به دموکراسي به‌طور خاص، در ايران رشد و توسعه‌ي فوق‌العاده‌اي داشته است، چنان که مي‌توان گفت گرايش عمده‌ي دانش‌جويان علوم سياسي در حوزه‌ي عمومي را به خود جلب کرده است. اما بخش اعظم کارهايي که تاکنون در اين حوزه انجام شده، معرفي اين ادبيات در زبان فارسي بوده است. در موارد محدود و پراکنده‌اي هم وضعيت جامعه‌ي ايران به محک اين نظريات گذاشته شده است. اما کاري که محمد فاضلي در کتاب بنيان‌هاي ساختاري تحکيم دموکراسي انجام داده است از اين نظر کاري مهم به شمار مي‌آيد که با استفاده از ادبيات غني جامعه‌شناسي سياسي و گذار به دموکراسي به خوانش تاريخ ايران پرداخته است. اهميت ديگر اين کتاب ــ از حيث روش‌شناختي‌ ــ آن است که به مطالعه‌ي تطبيقي ايران و دو کشور ديگر ــ ترکيه و کره‌ي ‌جنوبي‌ ــ در دوره‌ي زماني مشابه پرداخته است. مي‌دانيم روش‌هاي کيفي در مطالعه‌ي تاريخي به‌شدت به مطالعات تطبيقي وابسته هستند و فاضلي در کار خود به اين مسئله توجه داشته است. (نوشته‌ي محمد نوذري، مهرنامه، شماره‌ي 11، ارديبهشت 1390)