تئاتر، به‌مثابه‌ي يک هنر و پديده‌ي فرهنگي، منظرهاي گونه‌گوني را براي نگريستن به جهان مي‌آفريند و خود نيز از منظرهاي گونه‌گوني نگريسته مي‌شود. اين هنر، هم‌چون هر هنري، از وجوه بسياري در نسبت با امور و تحولات فلسفي و تاريخي قرار دارد. در نسبت با جامعه، تاريخ و سياست، تئاتر، چه به‌منزله‌ي يک تماميت و چه از حيث اجزاي پديدآورنده‌ي ساختي و برساختي‌اش، امري است در درون مناسبات اجتماعي. التفات به نسبت يادشده و نيز اين واقعيت که از دهه‌ي 1970 با آرا و آثار ريچارد شکنر و ويکتور ترنر ميان تئاتر و علوم اجتماعي پيوندي بديع و مؤثر برقرار مي‌شود، و اين دو عرصه با مفاهيمي تازه و تعيّني خاص به يک‌ديگر گره مي‌خورند ــ پيوندي که البته ديدگاه‌هاي موافق و مخالفي را پيش مي‌کشد ــ بي‌ترديد پرسش‌ها و گرايش‌هاي مطالعاتي نويني را فراروي مي‌نهد. اين مجموعه حاوي مقالاتي است از (جلد نخست) مارکو دِمارينيس، نوئل کارول / سالي بانس، پاتريس پاوي، گئورگ لوکاچ، اريک نويتزل، زيگموند فرويد، استنتن گارنر (پسر)، مونيکا فلودرنيک، انسگار نونينگ / روي زومر، استراتوس کونستانتينيديس، اِلين استون / جري هريس، ميشلنه وندر، هلن گيلبرت / جوآن تامکينز، ماروين کارلسون، جرالد رابکين، آگوستو بوال، ريچارد درين، کيرستن شپرد‌ـ‌بار، تري ايگلتون، اوليويه نووو، (جلد دوم) گونتر آندرس، الکساندرا مونته‌آنو، لئونارد استون، آسلينگ هرنز، توماس کوزينو، خالد بسبس، مارگريت تسي، دنيل جانستون، نيل مورفي، هاوارد فلپرين، اِلين شووالتر، آوام آمپکا، ماروين کارلسون، رايموندا بيتينايته شيروينسکينه، والتر بنيامين، جيمز تامپسون و ژاک رانسير. عبدالله کوثري، صالح نجفي، مراد فرهادپور، علي‌اکبر عليزاد، همايون کاکاسلطاني، فرزانه طاهري، محمد نبوي، مهدي پارسا، ليلا کوچک‌منش، محمدرضا شادرو، علي تدين، مريم تدين، مهدي اميرخانلو، علي معظمي، آيدين خليلي، يونس سادات‌فخر، نيما پرژام، فرهاد فروغي، جواد مؤمني، فرزاد جابرالانصار، سارا خورشيدي، نويد وزوايي، نرگس حسن‌لي، مريم ناظري، نيوشا صدر، مريم عباس‌بيگي، فرزانه معمار، مهرناز شيرازي عدل و مهرداد امامي از مترجمان اين مجموعه‌اند.