"... پرواضح است که برنامه‌هاي مداخله به منظور مهار و کاهش مسائل و مشکلات اجتماعي در شرايط فقدان شناخت دقيق و بي‌طرفانه و جامع، ناممکن خواهد بود. در اين چارچوب، گزارش دوم تلاش دارد به هفت پرسش کلي بپردازد: ــ وضعيت جامعه ايران از حيث توليد و انباشت و تصوير نابرابري‌ها چگونه است؟ ــ مسائل و آسيب‌هاي اجتماعي توليدشده در سپهر نابرابري‌هاي موجود چگونه است؟ ــ اين مسائل چگونه به سياست‌هاي کلي توسعه و تغييرات اجتماعي مربوط مي‌شوند؟ ــ کدام‌يک از بخش‌هاي جامعه در معرض تهديد بيش‌تري قرار دارند؟ ــ چگونه موقعيت فرودستي و آسيب‌پذيري گروه‌هاي مختلف اجتماعي بازتوليد مي‌شود؟ سازوکارهاي اين بازتوليد چيست؟ ــ در وضع موجود جامعه ايران در کنار آسيب‌ها و تهديدات، فرصت‌ها و قابليت‌ها کدام‌اند؟ ــ توصيه‌ها و تجويزهاي حاصله از تدوين گزارش وضعيت چيست؟ با توجه به گفت‌وگوهاي طولاني و منظم صورت‌گرفته در شوراي سياست‌گذاري و کميته علمي اين گزارش و درک و تحليل شرايط موجود، در تدوين گزارشِ دومِ وضعيت اجتماعي بي‌عدالتي، نابرابري و جهت‌گيري به‌سوي کاهش نابرابري به‌عنوان مفهوم مرکزي مورد توجه قرار گرفت که از جمله علل مهم توضيح‌دهنده آسيب‌ها و مسائل اجتماعي است..." (از مقدمه کتاب)