در سال‌هاي 1931 و 1932 الكساندر رومانوويچ لوريا همراه با گروهي از روان‌شناسان روسي به منظور يك تحقيق ميداني، عازم مناطقي از آسياي مركزي (ازبكستان و قرقيزستان) شدند. هدف پژوهشيِ اين گروه بررسي تأثير تغيير و تحولات فرهنگي، اجتماعي و اقتصاديِ دوران انقلاب در فرآيندهاي ادراك، تجريد، تفكر، استدلال، استنباط، و آگاهيِ افرادي بود كه در معرض اين نوع تغييرات قرار گرفته بودند. اين تحقيق، كه نتايج آن در كتاب حاضر منعكس شده است، نشان داد كه فرآيندهاي ذهنيِ انسان، در ارتباط با عوامل تاريخي و فرهنگي شكل مي‌گيرند. با آن كه 70 سال از زمان انجام اين تحقيق مي‌گذرد، اما هنوز از لحاظ طرح فرضيه‌ها، شيوه‌هاي گردآوريِ داده‌ها، راهبردهاي مشاهده‌اي ـ باليني، غناي داده‌ها، طراحي آزمون‌ها و آزمايه‌ها، چگونگي تفسير نتايج و بحث، از اهميت به‌سزايي برخوردار است.