در اين کتاب آلنکا زوپانچيچ بر اين عقيده است که روانکاوي لاکاني مي¬‌تواند ما را از خواب دگماتيسم بيدار کند. او مي¬‌کوشد نشان دهد که روانکاوي ما را ياري نمي‌¬کند تا ايدئال گنجينه‌¬ي شخصي و تکينگي‌¬مان را پرورش دهيم؛ روانکاوي لاکاني هرگز از رسيدن به هدف درماني "ميسرکردن سازگاري اجتماعي" راضي نشده است، بلکه سويه‌¬اي انتقادي دارد. روانکاوي، ابزار مفهومي نيرومندي براي نقد و سنجش دستگاه¬‌هاي ديگر در اختيار مي-‌گذارد. در اين کتاب، زوپانچيچ مي‌¬کوشد با استفاده از مفاهيم روانکاوانه در سه عرصه‌¬ي هستي‌¬شناسي، فلسفه‌¬ي عملي و زيباشناسي مداخله کند.