مقوله‌‌ي مرگ در اثر بيماري در 30 سال اخير در ايران توإم با ناهنجاري‌هايي بوده كه توجه لازم همه را مي‌طلبد. برخي از شهروندان به علت ناعلاج بودن بيماري‌شان و با وجود درد و رنج به حاشيه كارگاه‌هاي درمانب رانده شده‌اند. تقاضاي اتانازي (به‌مرگي فعال) در كشور در روندي نامتعادل و و متإثر از بعد اقتصادي كاربرد يافته است. در حالي كه مقررات شفافي اين كاربرد را تحت پوشش نداشته‏‏، برخي نگران ناهمگوني ميان ميل شخصي، اعتقادات مذهبييا فلسفي خويش با اين روند نامنظم جاري در كشور هستند. هدف اين تحقيق اشاره به برداشت‌هاي فلسفي، تاريخي، احاديث و فتاوي و همچنين ارجاع به تجربه جوامع غربي و لوايح قانوني نهادينه‌شده در اين كشورهاست تا شهروندان ايراني بي‌هراس و با پيش‌درآمدي از كاوش متخصصان (پزشك‏، جامعه شناس، روحاني و حقوق‌دان)‏، بحثي شفاف در جامعه مطرح و مسئولان، پزشكان و پيراپزشكان را متوجه اهميت تهيه‌يمتن قانوني جامع در اين زمينه كنند. بخشي از مقدمه كتاب