"با نگاهي گذرا به سير تحول جوامع انساني مي‌توان دريافت كه انسان، حيات جمعي و آسيب‌هاي اجتماعي همزاد يكديگرند. "آسيب‌هاي اجتماعي" اگرچه بايد خاطرنشان كرد كه واقعيتي ديرپا محسوب مي‌شود، نوظهور و مربوط به دوره‌ي ضرب‌آهنگ سريع توسعه‌ي پس از انقلاب صنعتي است كه با خود مهاجرت وسيع، انباشت جمعيت شهري، رشد شتابان شهرها و كلان‌شهرها، تغيير نوع و شكل روابط انساني، ظهور عصر جديد و تكثير و تجمع آسيب‌هاي اجتماعي را به همراه داشته است ... "سرزمين ايران نيز از اين واقعيت مستثنا نبوده و بنا بر دلايل متعددي نظير موقعيت ژئوپليتيکي، سابقه‌ي تاريخي، تغييرات جمعيتي، رشد شتابان شهرها، اجراي برنامه‌هاي متنوع و گاه متضاد توسعه در يک‌صد سال اخير، ناپايداري اجتماعي و سياسي، رويه‌هاي مديريتي و حكمراني، ... شاهد گسترش بي‌رويه‌ي آسيب‌ها و ناهنجاري‌هاي اجتماعي بوده‌ است كه انباشت، پيچيدگي و چندلايه‌شدن آن‌ها تهديدي قابل توجه است كه بايد بدان پرداخت... "نخستين همايش ملي آسيب‌هاي اجتماعي را انجمن جامعه‌شناسي ايران با همت والا و ستودني استاد ارجمند، شادروان دكتر محمد عبداللهي، رياست وقت انجمن در سال 1381، برگزار كرد و مجموعه مقالات همايش نيز متعاقباً در شش جلد منتشر شد. تمهيد مقدمات برگزاري دومين همايش از سال 1390 صورت گرفت تا اولاً تكرار اين واقعه‌ي علمي باشد... و ثانياً پاسداشتي باشد از مقام علمي استاد عبداللهي ... و اينك با شكل‌گيري شرايط مناسب نسبي و با مساعدت جناب آقاي دكتر سيدمرتضي ميرباقري، قائم‌مقام محترم وزير كشور و دبير شوراي اجتماعي كشور [در سال1391]، مجموعه مقالات منتخب هيئت داوران در نه جلد آماده و منتشر شده است." (از ديباچه‌ي كتاب، به قلم ميرطاهر موسوي)