"اين پرسش كه چه‌گونه شهري مطلوب ما است نمي‌تواند جدا از اين پرسش باشد كه خواستار چه نوع روابط اجتماعي، ارتباط با طبيعت، شيوه‌ي زندگي، تكنولوژي، و ارزش‌هاي زيباشناختي هستيم.'حق به شهر' بسيار فراتر از آزادي فردي در دست‌رسي به امكانات شهري است. حق به شهر حقِ تغييردادن خودمان از طريق تغييردادن شهر است. به‌علاوه، اين حقي عمومي و نه فردي است، چه اين دگرگوني به‌طور اجتناب‌ناپذيري وابسته به اعمال نيروي جمعي در تغييرشكل‌دادن به روند توسعه‌ي شهري است. من مي‌خواهم چنين استدلال كنم كه آزاديِ ساختن و بازساختن شهرها و خودمان يكي از باارزش‌ترين، و در عين حال فراموش‌شده‌ترين، حقوق بشر است." (از متن كتاب)