حق مردم در خودبسندگي غذايي برپايه‌ي اين باور نوشته شده كه گرسنگي يك تقدير طبيعي نيست. برتران هرويو در اين كتاب با كاري كارشناسانه از لزوم به رسميت شناختنِ حقِ توسعه براي همه‌ي مردم در هر سرزميني، و در وهله‌ي اول، حق تأمين تغذيه‌ي خويش يا خودبسندگي غذايي سخن مي‌گويد. او معتقد است كه همه‌ي مردم دنيا بايد ارضاي نيازهاي غذايي خود را بر عهده گيرند، و اين كار هم ممكن است و هم ضروري؛ آن هم در چاچوب مبادله‌هاي قابل كنترل و بدون توسل به خيرخواهيِ قدرت‌هاي بزرگ، قدرت‌هايي كه خواست‌شان براي كنترل سودجويانه‌ي سلاحِ غذايي را در پسِ موضوعِ رسالت انسان‌دوستانه‌اي كه ثروت‌شان به آن‌ها اعطا كرده، پنهان مي‌سازند.