در سال‌ها اخير، دانشگاه‌ها از يك سو با افزايش تقاضا در مورد برون‌دادها و از سوي ديگر با افزايش توجه به كيفيت اين برون‌دادها و خدمات، و سرانجام با افزايش انتظارات در مورد پاسخ‌گوبودن خودشان روبه‌رو شده‌اند. اگر قرار است الگويي براي ارزيابي كيفيت دانشگاه در ايران توسعه پيدا بكند، اين امر مستلزم آن است كه وجوه مشترك و متفاوت نظام‌هاي تضمين كيفيت در آموزش عالي در سطح بين‌المللي شناسايي شود. اما براي اين كار در درجه‌ي نخست لازم است كشورهايي را با زمينه‌هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي انتخاب كنيم و مروري در نظام‌هاي تضمين كيفيت آموزش عالي آن‌ها به عمل آوريم. ]...[ اين همه تلاشي است در جهت سهيم‌شدن در گسترش كران دانش جهاني و كمك به بسط دانش ملي در حوزه‌ي مطالعات آموزش عالي با تمركز بر كيفيت دانشگاه." (از مقدمه‌ي كتاب)