اين کتاب نه شرح و توضيح اصول و انديشه‌ي بنيادين روشن‌گري، بلکه شناخت و بازانديشي روح روشن‌گري در پرتو رويدادها و دگرگوني‌هاي سترگ دو سده‌ي گذشته است. نويسنده تنها به برشماري خطوط اصلي انديشه‌ي روشن‌گري و يا ارايه‌ي ترکيبي از آن‌ها بسنده نمي‌کند، بلکه انديشه‌ها و اصول روشن‌گري را روياروي رخدادهاي تراژيک تاريخي مي‌نهد و سپس برازندگي و شايستگي آن‌ها را در برابر چالش‌هاي روزگار ما مي‌سنجد و مي‌گويد: «با انتقاد از روشن‌گري است که هم به روشن‌گري وفادار مي‌مانيم و هم آموزش‌اش را به کار مي‌بنديم». تزوتان تودوروف، نظريه‌پرداز و دانش‌مند بلغاري‌تبار فرانسوي در زمينه‌هاي زبان‌شناسي، نشانه‌شناسي، تاريخ و فلسفه به پژوهش‌هاي مهمي پرداخته است. او با رولان بارت،‌ يکي از بزرگ‌ترين نمايندگان ساختارباوري، به همکاري پرداخت و با ژرار ژُنت مجله‌ي پوئتيک را بنياد نهاد. چند سال بعد، همکاري با اُسوالد دوکرو او را شناخته گرداند. در سال‌هاي پاياني دهه‌ي 1970، به مسئله‌ي درک ديگري علاقه‌مند شد و پرسش‌هايي را درباره‌ي مسئله‌ي چندگونگي فرهنگ‌ها و دريافت‌هاي انساني و هم‌چنين نتيجه‌هاي اين چندگونگي و غيريت يا دگربودگي در تاريخ روابط بين‌المللي پيش روي خود نهاد. در پي طرح اين پرسش‌ها، تودوروف پاي به پهنه‌هاي تازه‌اي مانند جامعه‌شناسي، تاريخ و فلسفه گذاشت و در اين راه به بازخواني و بازکاريِ نظريات انديش‌مندان مدرن و از جمله انديشه‌ورزان روشن‌گري روي آورد. (از يادداشت مترجم)