"امروزه در جريان توسعه‌ي جوامع، در كنار انواع سرمايه - اعم از طبيعي، انساني و مادي - سرمايه‌ي اجتماعي برون‌داد و درون‌دادِ توسعه به شمار مي‌آيد. اين انديشه كه سرمايه‌ي اجتماعي اكسير و درمان‌بخش بسياري از دردهاي جامعه است جذابيت زيادي دارد. سرمايه‌ي اجتماعي جامعه را سالم‌تر، داراتر، باتدبيرتر و شكيباتر مي‌كند. شواهد زيادي وجود دارد كه نشان مي‌دهد سرمايه‌ي اجتماعي مي‌تواند بر نتايج توسعه هم‌چون رشد، عدالت و كاهش فقر تأثيرگذار باشد كه از مهم‌ترين مؤلفه‌هاي تعيين‌كننده‌ي عوامل بهداشت اجتماعي است. فقدان سرمايه‌ي اجتماعي را در كشورهاي توسعه‌نيافته حلقه‌ي مفقوده‌ي رشد و توسعه نام نهاده‌اند، طوري‌كه حتي اقتصاد جديد هم سرمايه‌ي انساني را به كار مي‌گيرد و به هنجارهايي كه از بيرون نظام اقتصادي سرچشمه گرفته است و بر رفتارهاي اقتصادي تأثير مي‌گذارد توجه جدي نشان مي‌دهد. از اين رو اقتصاددانان آن را به‌عنوان يكي از شاخص‌هاي مهم توسعه مطرح مي‌كنند." (از مقدمه‌ي كتاب)