در سال 1968 تانك‌هاي ارتش شوروي براي سركوب جنبش مردميِ "سوسياليسم با چهره‌اي انساني" در خيابان‌هاي پراگ و سراسر چكسلواكي به حركت درآمدند، جنبشي كه تجربه‌اي يكه براي اثباتِ اين واقعيت بود كه آزاديِ فردي، خرد، و عدالت اجتماعي با هم ناسازگار نيستند. رهبران اين مبارزه در راه آزادي سه نسل از نويسندگان و روشنفكران چك و اسلواك بودند كه شاهد خيانت ديوان‌سالاريِ استالينيستي به آرمان‌هاي آغازين‌شان بودند، و مبارزه‌ي آن‌ها با سانسورِ آثار ادبي و هنري به جنگي سازش‌ناپذير عليه يك نظام سياسي بدل شده بود. سياست فرهنگ حاوي سخنان چهارده تن از اين افراد از جمله ميلان كوندرا، ايوان كليما، واتسلاو هاول و كارِل كوسيك است، و مروري دارد بر يك تجربه‌ي بزرگِ انساني ــ كتابي براي همه‌ي كساني كه توجه‌شان معطوف به رابطه‌ي ميان قدرت سياسي و هنر، و حاكمان و حكومت‌شوندگان، و ساختنِ جامعه‌اي نوين است. كتاب مقدمه‌اي از ژان‌پل سارتر را با عنوان «سوسياليسمي كه از سردسير آمد» بر تارك خود دارد.