اين کتاب سعي در بررسي اين پرسش‌ها دارد که چرا با وجود سابقه‌ي چندين دهه‌اي مدرنيزاسيون و گسترش شهرنشيني و رشد قشرهاي متوسط جديد که داراي سابقه‌ي تشکل و مبارزات سياسي (در قلب احزاب ملي‌گرا، ليبرال و چپ) نيز بودند، و هنگامي که به‌زعم بسياري از پژوهش‌گران قشرهاي سنتي رو به زوال بوده و گروه‌هاي متوسط جديد حامل نوسازي جامعه و سازندگان آينده‌ي اقتصادي‌ـ‌سياسي و توسعه‌ي کشور شمرده مي‌شدند، در دهه‌هاي پاياني سده‌ي بيستم آرمان‌هاي اجتماعي و سياسي قشرهاي سنتي به گفتمان سياسي مسلط در ايران تبديل شد؟ قشرهاي مياني جامعه‌ي ايران، اعم از سنتي و جديد، در سال‌هاي 1320 تا 1380 چه تغييراتي يافته‌اند؟ چه ارتباطي ميان تغييرات و تحولات دروني "طبقه‌ي متوسط" و تحولات گفتمان‌هاي سياسي ايران معاصر وجود داشته و نقش اين "طبقه" در آن تحولات چه بوده است؟ و ...