عنوانِ "مكتب فرانكفورت" به ميراث فكري گروهي از روشنفكران برجسته‌ي آلمان اطلاق مي‌شود كه با "مؤسسه‌ي تحقيقات اجتماعي دانشگاه فرانكفورت" كه در سال 1923 تأسيس شد، رابطه داشتند. از متفكرانِ عضوِ مؤسسه يا منسوب به آن مي‌توان از ماكس هوركهايمر، تئودور آدورنو، والتر بنيامين، اريك فروم، لئو لوونتال، هربرت ماركوزه و در دوره‌هاي بعد، از يورگن هابرماس نام برد. كتاب حاضر مي‌كوشد چگونگي شكل‌گيري اين مؤسسه و سير حركتِ آن را شرح دهد و نشان دهد كه در چارچوب اين مكتب چه انديشه‌هايي شكل گرفت، چه مفاهيمي طرح شد، و چه روشي براي تحليل و تعبير مسائل اجتماعي در پيش گرفته عرضه شد. در فصل اول كتاب از ميراث سياسي ـ اجتماعي آلمان در تاريخ معاصر ياد مي‌شود؛ در فصل دوم چگونگي ظهور و تكوين مؤسسه‌ي تحقيقات اجتماع يا مكتب فرانكفورت مورد بررسي قرار مي‌گيرد؛ در فصل سوم، اصول، مباني و رويكردهاي گوناگون نظريه‌ي انتقادي معرفي مي‌شود؛ در فصل چهارم از نظريه‌ي انتقادي و علوم اجتماعي سخن مي‌رود؛ فصل پنجم كتاب به نظريه‌ي فرهنگ و زيبايي‌شناسي و هنر مي‌پردازد؛ و فصل ششم كنكاشي است در آراءِ يورگن هابرماس و كوشش‌هاي او براي بازسازي نظريه‌ي انتقادي.