نخل برگ‌ها و ميوه‌هاي رسيده‌اش را به زمين پرتاب مي‌كند. پاپالاگي اما به گونه‌ي آن نخلي زندگي مي‌كند كه برگ‌ها و ميوه‌هايش را نمي‌بخشد: ‹‹اين‌ها در تملك من‌اند! اجازه‌ي داشتن آن‌ها را نداريد و مجاز به خوردنشان نيستيد!›› پس چگونه نخل بايد ميوه‌هاي تازه به بار بياورد؟ نخل،بسيار خردمند‌تر از يك پاپالاگي است! ‹‹توئيا وي ئي››، رئيس يكي از قبيله‌هاي جزاير پولي‌نزي در سال‌هاي آغازين قرن بيستم بود كه سفري به اروپا داشت و اين كتاب مجموعه‌اي از سخنراني‌هاي اوست كه اريش شويرمن، محقق آلماني، گردآوري‌شان كرده‌ است. چاپ نخست پاپالاگي در سال 1920 منتشر و پس از زماني به فراموشي سپرده شد. اما بعدها، در جريان جنبش‌هاي دانشجويي دهه‌ي 1970 اروپا، دوباره كشف شد و به كتاب سبز هوادران محيط زيست بدل شد.